Chevalier (1830 - 1890)

In de cottage tuin

Chevalier is een Brits gerstras dat kort in Nederland is geteeld als brouwgerst voor bier. Het verhaal gaat dat enkele gerstekorrels in 1820 geplant werden in een cottage tuin door John Andrews in Debenham, Suffolk (Groot-Brittannië). Zijn huisbaas, Dr. Charles Chevallier, merkte de bijzonder mooie aren op en begon hij de zaden te vermenigvuldigen. De allereerste planten zouden ontstaan kunnen zijn als een mutatie van het landras 'Archer’. Na zeven jaar van vermeerdering begon de verspreiding naar andere gebieden, en in de jaren 1830 werd Chevalier geteeld in verschillende provincies in zowel Engeland als Schotland.

Grote populariteit

In de daaropvolgende decennia was Chevalier een toonaangevende gerst voor het maken van mout voor het brouwen van bier en andere producten. Het ras domineerde de Britse gerstproductie en op het hoogtepunt van zijn populariteit bestond 80 tot 90% van de in Engeland verbouwde gerst uit Chevalier. Vanaf 1860 was de moutgerst die er toen was, per definitie Chevalier gerst, waardoor beschrijvingen van andere gerstrassen verdwenen uit Britse landbouwmagazines.

Chevalier werd beschouwd als premium moutgerst en werd verkocht tegen hogere prijzen dan andere rassen. De hoge kwaliteit van deze gerst kwam door de uniforme korrelgrootte en vorm, en gelijkmatige ontkieming, wat perfect voldeed aan de eisen van de sterk groeiende commerciële brouwindustrie. Aan het einde van de 19^e eeuw had Chevalier bijna alle Europese landen, evenals Amerika en Australië bereikt. Bovendien werden verdere selecties gemaakt, wat leidde tot meerdere rassen die in wezen afstamden van Chevalier.

Overschakeling op import gerst

Helaas, aan ieder hoogtepunt komt ook weer een einde. In de laatste decennia van de 19e eeuw daalde de teelt van Chevalier in Groot-Brittannië, vanwege herhaalde slechte oogsten als gevolg van weersomstandigheden. Ook de herinvoering van de moutbelasting deed Chevalier geen goed, en de brouwindustrie schakelde over op geïmporteerde gerst.

Desondanks heeft Chevalier een speciale plek in de geschiedenis veroverd en mag het met recht een erfgoedras worden genoemd. Het stro van Chevalier is lang en stevig, met ietwat neerhangende aren die grote, bleekgele, dunschalige korrels bevatten en is laatrijpend.